کاش ویکتور هوگو زنده بود

گرچه کتاب «چیستی و چرایی ادبیات قدسی» درس‌گفتاری است بر روش نامه ادبیات آیینی، ولی بی‌اغراق و در کمال خضوع و خشوع یک مرجع و الگوست؛ به‌خصوص برای آن عده که هنوز هم که هنوز است «رمان آیینی»را ادبی نمی‌دانند، چرا که پایانش معلوم است. روی سخن یادداشت با آن عده‌ای است که مدعی‌اند، چون […]

انتقاد در لفافه‌ی طنز

هنگامی که از طنز کلاسیک سخن به میان می‌آید، حافظه‌ی عموم جامعه معمولاً عبید زاکانی و سعدی را به یاد می‌آورد، اما دامنه‌ی طنزگویی و شوخ‌طبعی نویسندگان و ادبای ایرانی بسیار فراتر از این‌هاست و طیف وسیعی از شعرا و نثرپردازان را در برمی‌گیرد. در اغلب آثار منظوم و منثور نویسندگان کهن ایرانی می‌توان ردی […]

در جستجوی افق‌هایی تازه در ادبیات داستانی

” حاضرم هرچه دارم ببخشم ولی ای کاش می شد ویکتور هوگو زنده می شد و برای امام حسین و درباره عاشورا رمان می نوشت.”  علامه محمد تقی جعفری  اساسا،ادبیات آیینی چیست و چرا باید باشد؟ آیا مستندات تاریخی برای آشنایی ما با شخصیتهای تاریخی، و در این فقره خاص حضرات معصومین و بزرگان مکتب […]

شیوه‌نامه ادبیات آئینی

سیدعلی شجاعی، آقازاده است اما نه از جنس آقازاده‌های مرسوم. سیدعلی شجاعی، آقازاده است اما نه از جنس آقازاده‌های مرسوم. چرا که اولا آقازادگی در حوزه فرهنگ، نان و نوایی ندارد و ثانیا به اتکای همت و آموخته‌های خود به آقایی رسیده است. علی آقا را از سال‌های نوجوانی می‌شناسم؛ به‌واسطه دوستی و رفت و […]