هواپیما کبوتر نیست

آموزش مهارت های زندگی یکی از دغدغه های جدید والدین و متولیان آموزش و پرورش به شمار می رود که هنوز، هیچ پاسخ یا روش مشخص و رسمی برای آن پیدا نشده است. « کتاب نیستان » با تولید مجموعه قصه های آبدار در قالب کتابهایی کوچک، ساده و جذاب کوشیده است تا پاسخی در خور و متناسب با ویژگی ها و نیازهای فرهنگی کودکان ایرانی به این موضوع مهم بدهد.

«هواپیما کبوتر نیست » اثری از همین مجموعه، برای کودکان پایه های دوم و سوم دبستان به شمار می رود که آنان را در حین مطالعه ی داستانی به ظاهر ساده، به اندیشیدن و تاٌمل در لایه های زیرین متن فرا می خواند.

« لیلا اسدیان » دنیایی کاملاً پذیرفتنی برای کودکان آفریده. طوری که بچه ها می توانند به راحتی با کبوتر و وقایعی که در آن روز پر ماجرا از سر می گذراند، همراهی کنند و در هیجان ها و چالش های این قهرمان کوچک سهیم شوند. اما نکته ی اصلی، وقتی کتاب به پایان می رسد، اتفاق می افتد. لحظه ای که مخاطبان از خود می پرسند: « یعنی چه؟ » و این پرسش مهم، کلید ورود به دنیای آگاهی و دسترسی به ارزش های ماندگار زندگیست.

پدیدآورندگان اثر، با هوشمندی بذر میل به دانستن و استنتاج را در ذهن های آنان قرار می دهند و صبورانه انتظار می کشند که به بار بنشیند. راستی تا به حال فکر کرده اید که ما تا چه حد، چنین امکانی را در اختیار بچه ها می گذاریم و از انتخاب یا حاضر و آماده کردن خوراک فکری امتناع می ورزیم؟

کتاب، روایتی تمثیلی از مراحل رشد کودک را در خود مستتر دارد. « کبوتر کوچولوی سفید » روزی از خواب بیدار می شود و لانه را خالی می بیند و دقیقاً مثل بچه ها به ناچار پا به محیط ناشناس بیرون – مدرسه یا جامعه – می گذارد. در اینجاست که تصاویر « راضیه شیخعلی » متن نوشتاری را تکمیل می کند و مخاطب با سقوط قهرمان در نخستین لحظات پرواز مواجه می شود. ولی این بار برخلاف همیشه کسی نیست که او را نجات دهد. پس، چند بار بال هایش را باز و بسته می کند تا بالاخره می تواند خودش را روی هوا معلق نگه دارد. کودک فرایند مستقل شدن و تلاش برای کسب مهارت های جدید را به این شکل ظریف می بیند و همراه قهرمان داستان، راهی می شود تا به فرودگاه می رسد و از دریچه ی چشم قهرمان بی تجربه آنجا را مکانی متفاوت با بقیه ی جاها می یابد.او با دیدن پرنده های خیلی بزرگ – هواپیماها – به این نتیجه می رسد که حتماً خودش هم روزی اندازه ی آنها می شود.

« هواپیما کبوتر نیست » می کوشد تا تفاوت های فردی را توضیح بدهد و توجه کودکان را به اهمیت شناخت هر چه بیشتر خود جلب کند: « کبوتر کوچولوی سفید » باور دارد با زیاد غذا خوردن، روزی اندازه ی هواپیماها می شود. همانطور که خیلی از بچه ها تصور می کنند می توانند در آینده به جایگاه ورزشکار محبوب خود برسند. بدون این که بدانند واقعاً از چه استعدادهایی برخوردار هستند. در حالی که چنین هدف گذاری های نادرستی در موارد متعدد، باعث شکست و بروز احساس سرخوردگی در کودکان و نوجوانان می شود. درحالی که، آموزش غیر مستقیم و قطره چکانی پیش زمینه ی لازم را برای بچه ها ایجاد می کند تا با کمک و همراهی بزرگترها به انتخاب هایی دقیقی برسند.

مخلص کلام:« هواپیما کبوتر نیست » از جمله آثار بی ادعاییست که می تواند با لایه های متنوعش به ما و فرزندان مان آگاهی دهد و به خوب بزرگ شدن آنان کمک کند.