الکی خوش

لشکری در نمایشنامه‌های خود که با مقدمه‌ای از دکتر محمود عزیزی منتشر شده است، به سراغ ادبیات رئالیستی طنزآمیز برای ترسیم موقعیت‌ها و بیان کلام خود رفته است؛ کلامی که پیش از هر چیز نمایش‌دهنده موقعیت‌های اجتماعی ناشی از تفکر زندگی انسان امروز دارد و بر خلاف بستر و موقعیت رخداد طنز‌آمیز خود، بسیار قابل اعتماد و اعتناست.
لشکری در نمایشنامه‌های خود در این کتاب بیش از هر چیز سعی کرده تا با کم کردن پرسوناژهای نمایش و تمرکز بر روی دیالوگ به عنوان واحد کلام و ترسیم رخدادها در پلاتوهای کوچک و ساده، بر درون انسان‌های حاضر در نمایش‌نامه‌هایش، تفکر آنها و نیز نوع نگاه و اندیشه‌شان و تصمیم‌گیری‌های ناشی از آنها، تمرکز کند.
انسان‌های نمایشنامه‌های لشکری همگی بسیار ساده و قابل ترسیم در مختصات ذهنی مخاطبشان هستند. هیچ نوع پیچیدگی ساختاری و ظاهری برای خلق آنها در نظر گرفته نشده؛ اما بدون اغراق باید اذعان داشت که هیچ کدام از آنها بر خلاف این ظاهر ساده، انسان‌هایی قابل پیش‌بینی نیستند و این مسئله به زیباترین شکل در پایان‌بندی‌های لشکری در این چهار اثر قابل رویت است.
به عبارت ساده‌تر هر گاه که مخاطب حس می‌کند روالی منطقی و قابل حدس در این نمایشنامه پیدا کرده و لذا از ادامه دادن باقی ماجرا امتناع می‌کند، نویسنده با چرخشی عجیب و زیبا و با استفاده از طنز بیانی، او را به سمتی غیر قابل تصور هدایت می‌کند و در نهایت با خلق یک پایان کمدی و البته دور از انتظار، او را در پیشگاه متن به تحسین وا می‌دارد.
نمایشنامه نخست از این مجموعه با عنوان «الکی خوش» بر پایه همین تفکر بر مدار دو شخصیت با عناوین مرد شیک‌پوش و ولگرد شکل پیدا کرده است؛ که طی آن در یک رویداد اتفاقی، پس از آشنا شدن این دو شخصیت با هم و پس از اینکه مخاطب حس می‌کند مرد شیک‌پوش به دلیل از دست دادن فلسفه و انگیزه زندگی قصد دارد مدتی مانند ولگردان زندگی کند و به همین دلیلی در حالی بخشیدن تمامی‌اش به اوست، لشکری با ترتیب دادن صحنه انتزاعی انفجار و کشته شدن مرد ولگرد به تلخ‌ترین شکل موجود و با هوشمندی ناشی از آگاهی به زبان و موقعیت طنز، پرده از تلاش مرد شیک‌پوش برای کسب موقعیت مرد ولگرد بر می‌دارد که در واقع استعاره‌ای است از منش و شیوه رفتاری وی در زندگی تا پیش از آن.
در نمایشنامه «زیارت نطلبیده» نیز نویسنده از همین موقعیت برای پایان‌بندی و به تصویر کشیدن ذهنیت درونی انسان‌ها و نقش آن در شکل‌دهی به نیات و درونیاتشان پرده بر می‌دارد.
در نمایشنامه وور وور از این مجموعه تلاش لشکری برای به تصویر کشیدن پاره‌ای دیگر از سیاهی‌های زندگی اجتماعی معاصر که در این موقعیت وارونه جلوه دادن یه معضل اجتماعی و تلاش انسان‌ها برای کلاه بر سر هم گذاشتن به زبان طنز و در قالب دیالوگ میان چهار نفر به تصویر کشیده شده است.
«یک بحث داغ فرهنگی»، «وور وور» و «کافیه فقط چند لحظه فکر کنی» از دیگر نمایش‌نامه‌های این مجموعه هستند.
لشکری در نمایشنامه‌های خود در این کتاب بیش از هر چیز سعی کرده تا با کم کردن پرسوناژهای نمایش و تمرکز بر روی دیالوگ به عنوان واحد کلام و ترسیم رخدادها در پلاتوهای کوچک و ساده، بر درون انسان‌های حاضر در نمایش‌نامه‌هایش، تفکر آنها و نیز نوع نگاه و اندیشه‌شان و تصمیم‌گیری‌های ناشی از آنها، تمرکز کند.
انسان‌های نمایشنامه‌های لشکری همگی بسیار ساده و قابل ترسیم در مختصات ذهنی مخاطبشان هستند. هیچ نوع پیچیدگی ساختاری و ظاهری برای خلق آنها در نظر گرفته نشده؛ اما بدون اغراق باید اذعان داشت که هیچ کدام از آنها بر خلاف این ظاهر ساده، انسان‌هایی قابل پیش‌بینی نیستند و این مسئله به زیباترین شکل در پایان‌بندی‌های لشکری در این چهار اثر قابل رویت است.
به عبارت ساده‌تر هر گاه که مخاطب حس می‌کند روالی منطقی و قابل حدس در این نمایشنامه پیدا کرده و لذا از ادامه دادن باقی ماجرا امتناع می‌کند، نویسنده با چرخشی عجیب و زیبا و با استفاده از طنز بیانی، او را به سمتی غیر قابل تصور هدایت می‌کند و در نهایت با خلق یک پایان کمدی و البته دور از انتظار، او را در پیشگاه متن به تحسین وا می‌دارد.
نمایشنامه نخست از این مجموعه با عنوان «الکی خوش» بر پایه همین تفکر بر مدار دو شخصیت با عناوین مرد شیک‌پوش و ولگرد شکل پیدا کرده است؛ که طی آن در یک رویداد اتفاقی، پس از آشنا شدن این دو شخصیت با هم و پس از اینکه مخاطب حس می‌کند مرد شیک‌پوش به دلیل از دست دادن فلسفه و انگیزه زندگی قصد دارد مدتی مانند ولگردان زندگی کند و به همین دلیلی در حالی بخشیدن تمامی‌اش به اوست، لشکری با ترتیب دادن صحنه انتزاعی انفجار و کشته شدن مرد ولگرد به تلخ‌ترین شکل موجود و با هوشمندی ناشی از آگاهی به زبان و موقعیت طنز، پرده از تلاش مرد شیک‌پوش برای کسب موقعیت مرد ولگرد بر می‌دارد که در واقع استعاره‌ای است از منش و شیوه رفتاری وی در زندگی تا پیش از آن.
در نمایشنامه «زیارت نطلبیده» نیز نویسنده از همین موقعیت برای پایان‌بندی و به تصویر کشیدن ذهنیت درونی انسان‌ها و نقش آن در شکل‌دهی به نیات و درونیاتشان پرده بر می‌دارد.
در نمایشنامه وور وور از این مجموعه تلاش لشکری برای به تصویر کشیدن پاره‌ای دیگر از سیاهی‌های زندگی اجتماعی معاصر که در این موقعیت وارونه جلوه دادن یه معضل اجتماعی و تلاش انسان‌ها برای کلاه بر سر هم گذاشتن به زبان طنز و در قالب دیالوگ میان چهار نفر به تصویر کشیده شده است.
«یک بحث داغ فرهنگی»، «وور وور» و «کافیه فقط چند لحظه فکر کنی» از دیگر نمایش‌نامه‌های این مجموعه هستند.