این کتاب نخستین اثر نویسنده جوان ادبیات کشورمان مهدی سهرابی محسوب میشود. ۷ سال و ۹ ماه و ۱۸ روز مجموعهای است متشکل از ۷ داستان کوتاه داستان هایی که شاید حال و هوای تمامشان یکسان نباشد اما از دل همین جامعه بیرون آمده اند. آدمهای داستانها غریبه نیستند، بر عکس خیلی هم آشنا هستند. آن قدر آشنا که فکر میکنی دیروز در خیابان آنها را دیدهای. پسر جوانی که پشت موتورش سوار شدی، راننده تاکسی که هر روز میبینی، پسر همسایهتان که نمیدانی چرا همیشه این قدر ساکت است و سوپر مارکت سر کوچه. اینها قهرمانهای کتاب هستند. آدمهایی مثل بقیه که هیچ ویژگی خاصی ندارند جز این که داستانی را تعریف میکنند. هر داستان و واقعه به تعداد کسانی که آن را میبینند راوی دارد و هر داستان را میتوان به تعداد خوانندگانش بازگو کرد. داستانهایی که هر روز در گوشه کنار خیابانهای شهر میبینیم و گاهی چه قدر ساده از کنارشان عبور میکنیم. خواندن این کتاب دعوتی است به دوباره و عمیقتر دیدن جامعهای که در آن زندگی میکنیم .