مهدی پوررضائیان دکترای روانشناسی بالینی با گرایش سایکودراما از دانشگاه دهلی دارد و اکنون عضو هیات علمی دانشگاه شاهد است. به قلم او تاکنون 80 نمایشنامه در قالب 10 کتاب منتشر شده است. برخی از تالیفات او در مراسم کتاب سال و کتاب فصل به عنوان کتابهای برتر نمایشی قدردانی شده است.
کتاب «راهنماکتاب داستان کوتاه» را مهدی پوررضائیان برای آموزش نگارش داستان کوتاه تالیف کرده است.
وی در مقدمهای جذاب بر این کتاب با عنوان «نون و چشمک» در این زمینه می نویسد: نویسندگان برخلاف دیگران، دو نوع خواب مـیبیننـد: خـوابهـایی در اتـاق خواب؛ و خوابهایی در اتاق کار. خوابهـاي نـوع اول، عـام و رؤیانهـاد اسـت و خوابهاي نوع دوم، خاص و هنرنهاد. خوابهاي نوع اول، دیدنیاند و خوابهاي نوع دوم، هنري. این هر دو نوع خواب، ساختار داستانی دارند با ایـن تفـاوت کـه خوابهاي رؤیانهاد را با چشمان بسته میبینیم ولـی خـوابهـاي هنرنهـاد را بـا چشمان باز. خوابهاي رؤیانهاد، ما را مینویسند ولی خوابهـاي هنرنهـاد را مـا مینویسیم.
وی همچنین در بخشی از این مقدمه مینویسد: داستانپردازي مانند همۀ هنرها از همین تـوانشِ سـاختن، ریـشه مـیگیـرد. وقتی که هنر نقاشی از خطخطبازيهاي بیجهت، آغاز مـیشـود و بـه هنرهـاي تجسمی ناب میرسد؛ بعید نیست اگر تصور کنیم که هنر داستانپـردازي نیـز بـا واژهبازيهاي بیخیال، شروع میشود و به هنرهاي نگارشی والا میرسد. امروز که آدمی ساکن قدرتمند این جهان است باز هرگاه نیـازش بـه شـیئی مادي میافتد با تکیه بر تـوانشِ سـاختن، صـنعتگرانـه، پیچیـدهتـرین ابـزار را میسازد؛ و هرگاه میلش به شیئی معنوي میکـشد بـا تکیـه بـر همـان تـوانش، هنرمندانه زیباترین داستانها را میآفریند.
کتاب در چهار فصل تدوین شده است. فصل نخست آن به نوعی آشنایی با تاریخچه نگارش داستان کوتاه در جهان و ردیابی نمونههایی از آن در داستان های کهن ایرانی است. فصل دوم کتاب درباره آرایههای پرکاربرد در داستان کوتاهنویسی صحبت کرده است و پس از بیان برخی نکات ویرایشی برای نوشتن داستان کوتاه، به معرفی شیوههای هشت گانه شروع نگارش داستان کوتاه اشاره میکند.
در فصل سوم کتاب نویسنده به سراغ برخی از نظریات شاخص در نگارش داستان کوتاه اشاره دارد. نظریه مرگ مولف و نگاه رولان بارت، دیدگاه هایآلبرتو موراویا و گوستاو فریتاگ در زمره شاخصترین آنهایت. این فصل در ادامه با مطالبی درباره گفتگو و شخصیتپردازی و نیز روش روایت در داستان کوتاه همراه شده است.
گتاب در فصل چهارم خود در قالب یک طرحنامه درباره شیوه نگارش یک داستان کوتاه از ابتدا تا انتها با مخاطب خود روبرو شده و در پایان نیز منابع نمونههای ارائه شده در کتاب و کتابنامه را برای محققان بیان کرده است.