عقدۀ اودیپ پسر هاشم آقا

«عقده اودیپ پسر هاشم آقا» تازه‌ترنی اثر داستانی علی موذنی است. مجموعه‌ای از چهار داستان کوتاه که طی سال‌های اخیر نوشته شده است.

موذنی متولد تهران در سال ۱۳۳۷ است. لیسانس ادبیات نمایشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دارد و از جمله نویسندگانی است که کار نوشتن را به شکل حرفه‌ای دنبال می‌کند. موذنی در عرصه داستان کوتاه، رمان، داستان بلند، نمایشنامه و فیلمنامه قلم می‌زند. در حوزه فیلم‌سازی نیز شش تله‌فیلم برای تلویزیون ساخته‌است و در سال‌های اخیر بیش از هر چیز به داستان‌نویسی به ویژه داستان کوتاه با تم اجتماعی و روانشناختی مشغول بوده است.

موذنی در بسیاری از داستان‌های کوتاه خود از جمله داستان‌های این مجموعه علاقه خود را به بررسی روانشناختی کاراکترهایش نشان داده است. او مانند یک سفال‌گر و پیش چشم مخاطبانش شخصیت‌ها را قوام و شکل می‌دهند و در نهایت مخاطب را دعوت به نوعی همذات پنداری با آنها می‌کند. در این شیوه خاص شخصت داستان چنان با ظرافت و بر مبنای واقعیت‌های ملموس و قابل درک پیش روی مخاطب ترسیم و شکل می‌پذیرد که مخاطب با بخشی یا تمامی سرگذشت او حس همذات پنداری و احساس وجود تجربه مشترک دارد و همینم مساله به نویسنده کمک می‌کند تا تیر تاثیرگذاری خود را در بهترین و شبیه‌ترین شکل ممکن به هدف بنشاند.

زبان روایی موذنی زبانی معمولا اول شخص و برآمده از بطن کاراکتر است و همین موضوع مخاطب را برای ارتباط و تاثیرپذیری بیشتر از داستان یاری می‌کند. طنازی‌های کلامی نویسنده و پرهیز او از استفاده از فضاسازی‌های خاص زبانی و اصرار او به بیان ساده و بی‌غل غش مهمترین دغدغه‌های فکری و حتی فلسفی و روانشناختی از او نویسنده‌ای با نوشتاری منحصر به فرد ساخته است که از کنار هیچ کدام از داستان‌های او را نمی‌توان ساده عبور کرد و البته که هر کدام از آنها نیز برای مخاطب خود حدیثی ناگفته و نغز دارد.

داستان‌های این مجموعه به دلیل تازگی و نگارش‌ آنها در سال‌های اخیر و همزمان با ایام فراگیری ویروس کرونا نمایی از تازه‌ترین دلمشغولی و دریافت‌های فکری و فلسفی و اجتماعی نویسنده است. دریافت‌هایی که رهیافت او برای ایجاد ارتباط با مخاطب نو شده در عصر ارتباطات شبکه‌ای را از منظر داستان و واکاوی روابط و رفتارها و کنش‌های روزمره می‌جوید.