شرح نهج البلاغه جلد ۲

جلد دوم؛ فهرست خطبه­ها و آنچه بر مجرای خطبه بیان شده

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام که در آن از عرب پیش ار بعثت یاد می­کند و از تنهایی­اش پس از بعثت گلایه می‌کند و آن کسان را که با شرط با او بیعت کردند را نکوهش می‌نماید.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام درباره جهاد و نکوهش بازماندگان.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در پشت کردن دنیا و روی آوردن به آخرت و تشویق بر توشه گرفتن برای آن.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در نکوهش آنان که یاری نکردند.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام درباره قتل عثمان.

قسمتی از سخنان اوست علیه­السلام هنگامی که عبدالله‌بن‌عباس را پیش از وقوع جنگ در روز جمل به سوی زبیر فرستاد تا او را به اطاعتش بازگرداند.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در نکوهش روزگار و حال مردم در آن.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام هنگام خروج برای جنگ با اهل بصره.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در کوچ دادن مردم به سوی اهل شام.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام بعد از واقعه حکمیت.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در ترساندن اهل نهروان.

قسمتی از سخنان اوست علیه­السلام که بر مجرای خطبه جاری شده و در آن از پایمردی‌اش در امر به معروف و نهی از منکر یاد می‌کند.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در معنای شهید.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در نکوهش بازنشستگان از جنگ.

قسمتی از سخنان اوست علیه­السلام به خوارج چون این سخنان را شنید که «حکم مخصوص خداست.»

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام در ستایش وفا و نکوهش خیانت.

قسمتی از خطبه اوست علیه­السلام که در آن مردم را از پیروی هوی و درازی آرزو بر حذر می­دارد.

قسمتی از سخنان اوست علیه­السلام که در آن یارانش را به آمادگی برای جنگ با اهل شام پس از گسیل داشتن جریر‌بن‌عبدالله بجلی اشارت می‌کند.