حافظۀ جمعی از مفاهیم بنیادین علوم انسانی است و به واسطۀ کارکردهایش در دهههای اخیر مورد توجه پژوهشگران بسیاری قرار گرفته؛ چراکه حافظۀ جمعی و چهارچوبهای اجتماعی ساختارهایی هستند که خاطرات جمعی جوامع را شکل میدهند، آنها را حفظ میکنند و پلی میان گذشته و امروز و آیندۀ مردماناند: در واقع حافظۀ جمعی بازسازی گذشته در پرتوی زمان حال است. موریس هالبواکس، جامعهشناس فرانسوی از برجستهترین چهرههای نسل دوم جامعهشناسی در فاصلۀ دو جنگ جهانی است که توانسته میراث دور کیم را بدیع و نوآورانه بسط دهد. هالبواکس در کتاب «جامعهشناسی حافظۀ جمعی» در دو بخش کلی، ابتدا ارتباط میان مکان، زمان و حافظۀ جمعی را تحلیل و سپس تفاوت و کارکردهای این اصطلاح با سایر معانی مشابه یا متناظر را بررسی میکند. در بخش دوم اما از زیرساختهای فضایی عهد جدید میگوید؛ اینکه چگونه در جنگهای صلیبی، گروههای اجتماعی مختلف توانستند توپوگرافی سرزمین مقدس را دستخوش تغییر کنند.