احمد عزیزی در سال ۱۳۳۷ در سر پل ذهاب استان کرمانشاه به دنیا آمد
وی در کودکی با عشایر سیاه چادرنشین حشر و نشر فراوان داشت و قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و تأمل و دقت از نوشتههای روی تابلوها و اسامی خیابانها و… به خوبی فرا گرفت.
وی با آغاز جنگ تحمیلی به همراه خانواده به تهران آمد و سپس برای مدتی ساکن شهرستان نور شد، سپس در تهران اقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت.
عزیزی آثار شعر و نثر ادبی متعددی دارد و اشعارش با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل بیت (ع) در بیشتر آثارش موج میزند
احمدی عزیزی اواخر سال ۱۳۸۶ به علت بیماری در بیمارستان بستری شد و چند سالی در حالت کما است.
برخی از آثار احمد عزیزی:
«باران پروانه» ۱۳۷۱
«رودخانه رؤیا» ۱۳۷۱
«خوابنامه و باغ تناسخ» ۱۳۷۱
«ترجمه زخم» ۱۳۷۰
«شرجی آواز» ۱۳۶۸
«کفشهای مکاشفه» ۱۳۶۷
«ملکوت تکلم»
«سیل گل سرخ»
