فریاد در خاکستر

صادق کرمیار جدای از چهره نام‌آشنایی که در فضای تصویر و بر قاب تلویزیون برای مخاطبان خود شناخته شده باشد، یک چهره مطبوعاتی و ادبی جدی و فعال در سال‌های اخیر بوده است. کرمیار به صورت جدی و حرفه‌ای فعالیت نوشتاری خود را در سال‌های دفاع مقدس و با روزنامه‌نگاری جنگ شروع کرد. او در خلال سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ مسئول ویژه نامه «اطلاعات جبهه» در مناطق جنگی بود و بسیاری از اخبار و گزارش‌های و مصاحبه‌های این روزنامه را در ایام دفاع مقدس تدارک می‌دید.

کرمیار در «فریاد در خاکستر» از چند منظر به دفاع مقدس نگاه انداخته است که همین تنوع دید، نشان از توانایی او در نویسندگی دارد. از سویی برخی از داستان‌های این مجموعه نشان دهنده توانایی فراوان او در توصیف داستانی و به تصویر کشیدن چهره خشن و در عین‌حال تأثربرانگیز از جنگ است. چهره‌ای که تصاویری خشن از عداوت دشمن را به تصویر کشیده است که نمونه مشخص آن داستان «نه عروسک نه پرنده» است.

اما از سوی دیگر این نویسنده سعی کرده در داستان‌های دیگر نگاه اجتماعی ویژه‌ای هم به جنگ داشته باشد. به تصویرکشیدن دشواری‌ و زندگی ویژه یک جانباز در داستان «فریاد در خاکستر» و نیز تاثیرگذاری اجتماعی جهاد و شهادت در داستان «خشونت خام» و نیز ورود به لایه‌های خاص اجتماع و همنوا شدن با بدنه اجتماعی بخش‌های خاص از جامعه در داستان «علمدار» از مهم‌ترین مصادیق این نگاه داستانی است.

کرمیار در «فریاد در خاکستر» به دنبال اسطوره‌سازی بر مبنای دفاع مقدس نیست. او با تجربه رویارویی مستقیم با صحنه‌های نبرد، تلاش کرده تا فریم‌هایی داستانی از آنچه دیده است را در قالب روایت‌هایی که زاییده خیال اوست مانا کرده و تصویری مردمی، مستحکم و ایثارگرانه از مقاومت هشت ساله ایران در برابر ارتش عراق را به تصویر بکشد.

زبان ساده و بی‌پیرایه در بسیاری از داستان‌ها، استفاده از عبارات و ترکیب‌هایی که در زمان نگارش داستان بسیار بدیع به نظر می‌رسیده است، توصیف‌های جذاب و دقیق و نیز صحنه‌آرایی‌های قابل توجه نویسنده برای خلق یک موقعیت داستانی از این مجموعه، یک اثر داستانی تأثیرگذار و قابل اعتنا ساخته است.