سگی که می خواست خورشید باشد

قصه‌ها تار و پودهای هویت فرهنگی هر ملت و سرزمین به شمار می‌روند، روایت‌هایی که تافته در آداب و رسوم، باورها و اندیشه مردمان یک سرزمین، آنها را هویت داده و حقیقت‌های مکتوم آن دیار و سرزمین را برای سال‌های سال ثبیت و در ذهن و یادها نگاه می‌دارد.

قاره کهن آسیا که شاید بتوان از آن به عنوان بزرگ‌ترین و متنوع‌ترین اقلیم بشری از منظر آداب و رسوم و باورهای فردی و قدیمی‌ترین مهد باورهای دینی در دنیا به شمار آورد، از دیرباز یکی از کانون‌های تولید چنین داستان‌ها و روایت‌های داستانی بوده و بسیاری از آنها را در قالب‌های و شیوه‌های مختلف بیانی و روایی بر جای گذاشته است. قصه در فرهنگ آسیایی در واقع راهی برای زیست بهتر به شمار می‌رود، زیستی که گاه میراث آسمان برای انسان بوده و گاه روش‌هایی است برای زندگی معرفت‌آمیز برای تمامی آنهایی که در نسل‌های آتی آن را می‌خوانند.

کتاب «سگی که می‌خواست خورشید باشد» نیز با چنین رویکردی چهارده داستان از مردمان کشورهای مختلف آسیا را در خود گنجانده است. کتابی که یادآور آثار داستانی نوستالژیک داستانی مردمان آسیا در سال‌های دور  و نزدیک به شمار می‌رود و بیش از هر چیز باید آنها را روایت‌های مکتوب‌شده بر پایه متل‌ها و قصه‌ها و افسانه‌های مردمان این مناطق به شمار آورد.

مردمان ایران در کنار هند، پاکستان، ژاپن، فلیپین، مالزی، برمه، کره، افغانستان، مالزی، تایلند، نپال، سنگاپور و سریلانکا در این کتاب داستان‌هایی را برگرفته از باورها و رسوم کهن خود بازگو کرده‌اند که بسیاری از آنها دهان به دهان مخاطبان خود چرخیده و سالیان سال نقل محافل بوده است.

نکته قابل توجه در این کتاب روایت دوستی و وفاداری، حرص و طمع، تلاش و موفقیت و بسیاری مضامین دیگر دربارۀ انسان‌ها از زبان یک غیر انسان و به طور عمده حیوانات است که ریشه در سنت کهن افسانه‌های آسیا دارد؛ اما وجه اشتراک تمامی این داستان‌ها را می‌توان در پیروزی نهایی نیکی بر بدی و خیر بر شر دانست و بر همین اساس است که می‌توان نتیجه گرفت داستان‌هایی که همگی دارای پیام انسانی مشترکی هستند، بدون شک مخاطب خود را نیز فراتر از مرزهای جغرافیایی سرزمین رخداد خود، و در سراسر دنیا جسجو می‌کنند.

محمد هدایی گردآورنده این کتاب در مقدمه خود می‌نویسد: «بهترین چیزهایی که آسیا می‌تواند عرضه کند در این قصه‌ها گردآمده است: کوه‌های پوشیده از برف، رودهای پیچان، اقیانوس‌های پهناور، آسمان‌های آبی و جانوران زیبای جنگل‌ها و دشت‌ها…»