خورشید از سمت غروب

انتشارات کتاب نیستان مجموعه‌ای از نمایشنامه‌های علی مؤذنی با عنوان «خورشید از سمت غروب» را که پیش از این در سال ۱۳۸۸ برای نخستین بار منتشر شده بود با طرح جلدی تازه تجدید چاپ کرده است.

این مجموعه شامل چهار نمایشنامه با عناوین «خورشید از سمت غروب» با موضوع داستان حضرت سلیمان(ع)، «هاقیل» با موضوع داستان هابیل و قابیل، «دریایی» با موضوع داستان حضرت یونس(ع) و «مفرد مذکر غائب» با موضوع موعود است.

مؤذنی که در کنار داستان‌نویسی و فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی از نمایشنامه‌نویسان معاصر ایران نیز به شمار می‌رود و در این حوزه صاحب سبک نیز است، در این کتاب تلاش کرده تا با استفاده از روایات نقل شده در قرآن کریم، دست به خلق آثاری بزند که از سویی جنبه رئالیستی قابل توجهی در خود داشته و از سوی دیگر نمایانگر توان و ایده‌های زبانی و معنایی او در بازگویی روایت‌های داستانی از قرآن کریم است.

وی پیش از این درباره این مجموعه نمایشنامه عنوان کرده بود: من با نوشتن این اثر در واقع به دنبال پر کردن خلأهای درونی خود هستم. نویسنده نیز به مانند سایر انسان‌ها سؤالاتی کلی و اساسی دارد، از قبیل اینکه در حال حاضر او دارای چه وظیفه‌ای در برابر حیات خود است و او نیز باید در کسب پاسخ در ارتباط با آن بیاندیشد. این گونه سؤالات و پاسخ دادن به آنها تجربیاتی است که نویسنده امروز می‌تواند با نگاه به آن قلم خود را متوجه مسائل اساسی حیات بشر در عصر امروز کند. این سؤالات، سؤال همیشه بشر است و ما نیز امروز باید به نوعی به آن پاسخ دهیم.

از جمله ویژگی‌های نمایشنامه‌های موذنی در این کتاب می‌توان به زبان فاخر انتخاب شده برای روایت اشاره کرد. زبانی که از سویی بیانگر اصالت تاریخی روایت است و از سوی دیگر استحکام و توان قابل توجهی برای تأثیرگذاری در مخاطب به منظور انتقال مفاهیم را داراست.

زاویه دید مؤذنی در نمایشنامه‌های این کتاب نیز یکی دیگر از نقاط قابل توجه در این اثر است. او در روایت‌های داستانی خود سعی کرده تا خودش را به عنوان نویسنده از متن روایت کاملا حذف کرده و مخاطب را به عنوان دانای کلی که جزئی از صحنه رخداد است به تماشای روایت بنشاند و در کشاکش آن به قضاوت و واکنش نیز وادارد تا از این رهگذر به تاثیرگذاری این اثر نیز بیافزاید.

توجه به وجوه درونی طرح شده در قصه‌های قرآنی و روایات دینی و بهره‌گیری از شاخصه‌های فرهنگ ملی ایران برای ‌شکل‌دهی به روایت و خلق نگاه هستی‌شناسانه از انسان در زمره بارزترین ویژگی‌های آثار مؤذنی در زمینه داستان و نمایشنامه است.