بچه شیر تنها نمی ماند

کتاب بچه شیر تنها نمی‏ماند اثر راث براون، از فداکاری و ایثار می‏گوید. ایثار در لغت به معنی برگزیدن، عطا کردن، غرض دیگران را بر غرض خویش مقدم داشتن و منفعت غیر را بر مصلحت خود مقدم شمردن. در معنی اصطلاحی، نیز بدان معنی است که آدمی از روی قصد و نیت خیر، غیر را بر خود اختیار کند و او را بر خویشتن برگزیند. ایثار و دیگرگزینی عمل متعالی و اخلاقی است.

ایثار می‌تواند گونه‌های مختلفی داشته باشد. گاه با فدا کردن جان صورت می‌گیرد گاه با دادن مال، زمانی هم با هزینه کردن اعتبار و آبرو.

در این داستان شیر پیر نماد یک فداکار است که جان خود را برای یک بچه شیر تنها به خطر می‏اندازد و تا لحظه‏ای که جان در بدن دارد از او مراقبت می‏کند.

ایثار مختص به یک جامعه و ملت و منحصر به زمان معینی نیست و در گستره تاریخ می‌توان رگه و ریشه‌های بسیاری را در آن خصوص جست و یافت، هر چند ممکن است شدت و ضعف قابل توجه‏ی را پشت سر گذرانده باشد. در تمام جوامع چه سنتی و چه مدرن، گونه‌هایی از ایثار وجود داشته و دارد و مردمان به اشکال متنوعی را یاری کرده‏اند.

کتاب بچه شیر تنها نمی‏ماند نمونه کامل و اثربخشی از داستان ایثارگری است که بدون توجه به ملیت و جنسیت با زبان کودکانه ایثارگری را روایت می‏کند. شیر که به سلطان جنگل هم معروف است در این داستان بزرگی و عظمت فداکاری و ایثارگری را به نمایش می‏گذارد.

تصویرگری این اثر به عهده کن براون بوده که به خوبی از پس آن برآمده است. همین‏طور ترجمه کتاب بچه شیر تنها نمی‏ماند از سیدمهدی شجاعی است که روان بودن و قابل درک بودنش را از او دارد.

در بخشی از کتاب می‏خوانیم:

بچه شیر وحشت‏زده از جا می‏جهد و پشت یک درخت پناه می‏گیرد. اما شیر پیر نمی‏خواهد او را تعقیب کند. بوی یک خطر تازه او را از خواب بیدار کرده است. یک شیر بزرگ، جوان و غران، در آفتاب ایستاده است. بچه شیر با ترس و لرز می‏بیند که دو شیر، دورش می‏چرخند. غرش می‏کنند و پنجه بر زمین می‏کشند…