اگر غم لشگر انگیزد

راننده‌ی جاده است این سید مهدی شجاعی.

پیچ و خم ها را خوب می‌شناسد.

خوب می‌داند کجا تند کند، کجا کند و کجا هم توقف.

چندی پیش ما را کنار دست خود نشاند و با ماشینِ “تویی به جای همه” برد به گردنه‌های صعب‌العبور شام تا مدینه و بعد در مدینه اسکانمان داد و چه‌ها که نشانمان نداد.

حالا می‌گوید مَرکَب عوض کنیم و سوار قالیچه‌ی سلیمان شویم!

می‌گوید اینجای تاریخ را نمی‌توان از روی زمین دید. هم وحشتناک است هم خطرناک.

یک جنگ معمولی نیست که بگوییم جوانمردانه -یا حالا ناجوانمردانه حتی- شمشیر می‌زنند و می‌کشند و کشته می‌شوند.

نه! اینجای تاریخ پای تعرض به دختران در میان است. پای بی‌غیرتی محض، پای خباثت مطلق، پای توحش و درنده‌خویی.

نمی‌توان از میان این وقایع ساده عبور کرد. نمی‌توان دید که حرامیانی قربه الی الله جوان‌ها را کور و شَل و ناقص می‌کنند و بعد می‌کشند.

می‌گوید باید از آسمان حرکت کنیم و زمین را ببینیم. اگر از روی زمین برویم غیرت و شرفمان نمی‌گذارد که بی‌تفاوت باشیم. می‌خواهیم چنگ بیندازیم در تاریخ و این جانیان اموی را بیرون بکِشیم و بکُشیم.

می‌گوید اینجای تاریخ رقابت عجیبی در نمک به حرامی و حرام لقمگی هست. نفاق و بی‌رحمی بی‌داد می‌کند. دروغ قوت غالب حکام است و نفاق و ریا چاشنی‌‌اش.

می‌گوید در اینجای تاریخ حکومت اصل است و باید حفظ شود و به این منظور هر جنایتی مجاز است.

بروید حالش را ببرید!

بله! با مرکب جدید سید مهدی شجاعی که نامش را “اگر غم لشکر انگیزد” گذاشته است به سفری دور اما نزدیک خواهیم رفت. و وقایعی غریب اما قریب را خواهیم دید.

حرفها دارد این نویسنده برایمان در این سفر.