از جناب پو چه خبر؟

۱۳۵ سال پس از درگذشت ادگار آلن ‌پو، این نویسنده برای مخاطبان ادبیات در ایالات متحده آمریکا و نیز ایران آنقدر مهم و قابل اعتنا و جریان ساز هست که همچنان داستان‌هایش محل خوانش و بحث؛ و از منظر ترجمه مهم و قابل توجه به شمار آید.

کتاب «از جناب پو چه خبر؟» نیز بر مبنای همین باور، پنج داستان کوتاه و یک مقاله از این نویسنده را با ترجمه لیدا طرزی در اختیار مخاطب قرار داده است. داستان‌هایی که بار دیگر ایده و اندیشه پو در داستان‌نویسی و نگاه او به دنیا را بازگو می‌کند.

پو از بنیانگذاران سبک رمانتیسم ادبی در آمریکا به شمار می‌رود. رمانتیسم همان‌طور که از نامش پیداست،  نوعی واکنش احساسی در برابر خردمحوری به‌شمار می‌آید و معنایش نیز تمایل برای برجسته کردن خویشتن انسانی، گرایش به سوی خیال و رؤیا، گذشته تاریخی و سرزمین‌های ناشناخته‌ای است که هنر آن را کشف می‌کند. به عبارت دیگر رمانتیسم جنبه‌های احساسی و ملموس را دوباره به هنر غرب وارد کرد و هنرمندان رمانتیک آزاد از چهارچوب‌های تصویرگری‌های سنتی، به تحقق بخشیدن ایده‌های شخصی خود پرداختند.

پو در میان نویسندگان علاقه‌مند به این مکتب توانست داستان‌های کوتاه خود را با توجه ویژه به رازآلودگی و ترس به عنوان پیرنگ قصه سامان داده و بنویسد و به همین اعتبار از وی به عنوان یکی از نخستین نویسندگانی یاد می‌کنند که توانسته ژانر ادبی علمی تخیلی را به ویژه در ادبیات آمریکا در اوایل قرن نوزدهم پایه ریزی کند.

آثار پو تأثیر زیادی بر ادبیات ایالات متحده و جهان داشته است؛ به ویژه اینکه وی در استفاده از کیهان‌شناسی و رمزنگاری برای داستان‌‌نویسی به نوعی پیشگام و صاحب سبک نیز به شمار می‌رود.

ادبیات و سبک نوشتاری پو تأثیر چشمگیری بر ادبیات پس از خود در جهان گذاشته است؛ تا جایی که بسیاری از منتقدان به اعتبار فعالیت‌های ادبی وی از او به عنوان بنیانگذار داستان کوتاه به مثابه یک فرم ادبی در کنار بنیانگذارای گونه‌ داستانی پلیسی، علمی‌تخیلی و وحشت یاد می‌کنند. به همین اعتبار نویسندگان و شاعران متعددی در آمریکا و سایر کشورهای جهان نظیر والت ویتمن، ویلیام فاکنر، هرمان ملویل و ری بردبری در کنار شارل بودلر، شاعر بزرگ فرانسوی که آثار او را به فرانسه ترجمه کرد و استفان مالارمه، اسکار وایلد، آلدوس هاکسلی، فئودور داستایوسکی، خورخه لوئیس بورخس و توماس مان از وی تأثیر گرفته‌ و داستان‌های خود را  با استفاده از تصاویر هولناک و همیشگی حاضر در داستان‌های پو مانند مرگ و احساس گناه، خلق کرده‌اند؛ تا جایی که برخی منتقدان آثار او را پیش درآمدی است برای آنچه بعدها داستایوفسکی در جنایت و مکافات تکامل می‌بخشد معرفی کرده‌اند.

کتاب «از جناب پو چه خبر؟» اما جدای از داستان‌های کوتاه پو، دربرگیرنده یک مقاله از وی با عنوان فلسفه انشا نیز هست. وی در این اثر فلسفه نویسندگی را از زبان خود روایت کرده و به مخاطب خود نشان می‌دهد که چگونه با استعانت از این فلسفه و توجه به آن، داستان‌ها و اشعار خود را شکل داده است.