«گلسر» یک فیلمنامه کوتاه عاشقانه است و کلاس درسی بزرگ برای کسانی که میخواهند یک درام عاشقانه انسانی را مبدل به متنی با ساختار و میزانسن سینمایی کنند.
داستان با روایتی عاشقانه همراه است. رحمان دلداده سابق چیمن، نوازنده قرهنی که خانوادهاش از قربانیان حملات شیمیایی سردشت است در حالی که خود از عوارض ناشی از این حملات به شدت بیمار شده است، روبرو میشود. رحمان در زمان حملات با حمایت مالی عمویش از ایران خارج شده و مبدل به یکی از تاجران ثروتمند در حوزه تولید عطر شده است و از علاقهمندان به موسیقی. او حالا به بهانه دیدار دوباره با چیمن سعی دارد تا گروه موسیقی که او در آن مینوازد را برای اجرای یک برنامه به لندن ببرد که این اقدام چندان با موافقت چیمن همراه نیست.
این فیلمنامه اثری است متشرک به قلم سیروس همتی و لیلا نوری که با اقتباسی آزاد از زندگی و آثار پروین اعتصامی تالیف شده است. آنچه از زندگی پروین در این اثر میتوان ردیابی کرد حلول تنهایی و اندوه یک زن تنها و نیز حس و حال هنری حلول کرده او در این فضای ویژه است و در کنار آن بهرهمندی از برخی اشعار او در دل متن. چیمن در مقام یک هنرمند حسی از تنهایی و در عین حال هنرمندی را به مخاطب خود منتقل میکند که علاقهمندان به ادبیات فارسی پیش از این رگههایی از آن را در سرگذشتنامه پروین اعتصامی نیز خواندهاند.
فضای این فیلمنامه کوتاه فضای یک درام عاشقانه آرام است، با این همه نویسندگان تلاش قابل اعتنایی به خرج دادهاند تا بتوانند به دل شخصیتهای این اثر راه پیدا کرده و تصویری قابل باور و مبتنی بر شخصیتپردازی منطقی از تک تک آنها ارائه کنند. در این میان تصویری که متن از رحمان و چیمن و نیز بهروز و مادرش به عنوان دو عضو گروه موسیقی ارائه میکند، تصویری پخته و قابل اعتناست.
این فیلمنامه بیشتر از هر چیز از یک قصه قابل توجه استفاده میکند، داستانی که قرار نیست با تعلیق خود مخاطب را به خود جلب کند، بلکه هدفش انتقال حس و تحریک زیباشناسی عاطفی مخاطب خودش است و با همین حربه نیز مخاطب را با خود همراه میسازد. شاید به همین دلیل نیز فیلمنامه در قالب یک متن کوتاه منتشر شده است و نویسندگان آن تلاش نداشتهاند تا داستان و حس موجود در آن را در قالب یک قصه پرتعلیق به دید مخاطب بنشانند. آنچه در این فیلمنامه مورد توجه است ترسیم شخصیتهای داستانی و تلاش برای ترسیم و ساخت چهرهای جذاب و قابل اعتنا از آنها در قالب یک فیلمنامه و حضور دادنشان در یک میزانسن سینمایی است که به نظر میرسد بتوان نمره قابل قبولی از این حیث به این متن داد.