برپا

رمان «برپا» در مقام تألیف دومین اثر منتشر شده از نویسنده آن؛ مریم راهی است اما از منظر شیوه و سبک بیان بدون شک از پایه­ گذاران شیوه­ ای تازه در ادبیات داستانی نسل نو ایران است که می­توان از آن به ادبیات اخلاق­مدار و یا ادبیات مروج سبک زندگی اسلامی ایرانی یاد کرد.

«برپا» رمانی است در قد و قامت و حجمی قابل قبول. داستانش به دلمشغولی­ها و زندگی روزانه زنی به نام رها باز می­گردد. زن جوانی که در تجربه نخست زندگی زناشویی خود دچار بحران شده اما در گیر و دار شروع رابطه عاشقانه تازه­ای است. اما چیزی که این نگاه به ظاهر کلیشه­وار در روایت داستان را دچار عطف کرده و محتوای آن را با تغییر همراه می­کند، نگاه موحدانه رها به عنوان راوی داستان به زندگی و تمامی رویدادهای آن است؛ نگاهی که می­تواند سرآغاز تبلیغ سبکی تازه و نوین از زندگی دین­مدارانه در چهارچوبی عفیف و توحیدی باشد که خلاء آن در زندگی شهری این روزهای ما در کلان­شهرهای کشورمان به شدت قابل احساس است.

رمان «برپا» نثری شاعرانه دارد و نویسنده در هیچ کجای از داستانش سعی نداشته است تا با عصبیتی خاص تفکر خودش را به خورد مخاطبش بدهد. رها نماینده یک زندگی ساده و در عین حال پرشور در جامعه هزار رنگ امروز ماست. نماینده­ای که سعی دارد تا به بیینده خود بگوید در بدیهی­ترین و ساده­ترین رویدادهای زندگی پیرامونی­مان نیز می­توان نگاهی انسانی و دین­مدارانه داشت و بر پایه همان نگاه، دید، حرف زد، استنتاج کرد و در نهایت به عمل رسید.

رمان «برپا» با این حال رمانی شعارزده به شمار نمی­رود. نویسنده کتاب در مقام یک زن به خوبی با ظرائف و زوایای نگاه به زندگی از منظر یک زن آشناست. راهی جهان­بینی زنان در زندگی را می­شناسد و مانند خمیر مایه­ای در درون دستانش برای مواجه کردن شخصیت­های داستانی با رویدادهایی که مد نظر دارد از آنها بهره می­برد. تصویری که او از زن در این رمان می­سازد تصویری است منطقی، معقول و ساده و در عین حال سالم از یک زن ایرانی و مسلمان که در چهارچوب­های زندگی شهری و آپارتمانی امروز زندگی می­کند، تارک دنیا نیست، مهمانی می­رود، دوستی می­کند، عاشق می­شود و در عین حال زندگی سالم و دین­مدارانه دارد. الگوی زیستی رها در این رمان به معنی کامل الگویی آموختنی برای تمامی مخاطبانی است که فکر می­کنند این چهارچوب زیستی در عمل و خارج از شعار امکان تحقق ندارد.

رمان «برپا» در فضایی منتشر شده که معدود کتاب­های منتشر شده در این زمینه را، تاکنون ناشرانی معدود و بیشتر در قالب ترجمه به مخاطبان عرضه کرده­اند. در چنین فضایی رمانی ایرانی با نثری شاعرانه و داستانی برکشش و تعلیق که در زیر پوست خود داستانی عاطفی را نیز دنبال می­کند بدون شک برای مخاطبان ایرانی و نیز علاقه­مندان به خلق آثار داستانی با سبک و سیاق خانوادگی و البته دینی بسیار جذاب و خواندنی خواهد بود.