این داستان واقعیت دارد

«این داستان واقعیت دارد» نوشته جفری آرچر داستان‌نویس و سیاست‌مدار انگلیسی و نیز نماینده سابق مجلس انگلستان و از اعضاء رده بالای حزب محافظه کار انگلستان با ترجمه علی فامیان است.

جفری هاوارد آرچر نویسنده پرمخاطب و سیاست‌مدار سابق انگلیسی است که عضو مجلس شورا و معاون (۱۹۷۴-۱۹۶۹) و رئیس حزب محافظه‌کار (۱۹۸۶-۱۹۸۵) بود و در کنار این ماجرا به شغل نویسندگی نیز اشتغال داشت که برای وی شهرت زیادی را نیز به همراه داشت.

آرچر نخستین مجموعه داستان خود را در سال ۱۹۷۶ با عنوان «نه یک پنی بیشتر، نه یک پنی کمتر» منتشر کرد که به دلیل استقبال قابل توجه از کتاب، متن داستان‌های آن نیز به صورت نمایش رادیویی و تلویزیونی نیز در انگلستان تولید و منتشر شد.

او در مجموعه داستان «این داستان واقعیت دارد» اما به سراغ شخصیت‌های سیاسی و خانواده‌های انگلیسی رفته است و آنها را دستمایه خلق داستان‌هایش قرار داده است. از سوی دیگر موضوعی که به جذابیت این اثر می‌افزاید نوشته شدن آنها بر مبنای حقایق و رویدادهای واقعی و حضور نوعی تم پلیسی و جنایی و گاه نیز سیاسی در آنهاست. «این داستان واقعیت دارد» از مجموعه داستان‌های پر حاشیه انگلستان در سال‌های اخیر محسوب می‌شود که  تمامی بخش‌های آن از این منظر مورد توجه بوده‌ است.

نام این مجموعه به عنوان پیشانی‌نوشت آن نیز بر مبنای یک ضرب‌المثل قدیمی انگلستان انتخاب شده است که پیش از این ویلیام شکسپیر نیز در چهار نمایشنامه خود از آن بهره برده بود. در این ضرب المثل عبارتی با مضمون «این قصه شنیدنی است» و «پشت این ماجرا حقیقتی نهفته است» به مخاطبان القاء می‌شود؛ چنانچه آرچر نیز در این مجموعه عنوان می‌کند داستان‌هایش در این اثر به جز در چهار مورد، همگی بر مبنای رویدادهای واقعی تألیف شده‌ است.

شخصیت‌های انتخاب شده توسط آرچر برای نقش‌آفرینی در داستان‌هایش، شخصیت‌هایی به غایت در دسترس و قابل لمس برای مخاطبان انگلیسی زبان هستند. شخصیت‌هایی که مردم به سادگی و در قالب مراودات روزانه‌شان می‌توانند آنها را ببینند، لمس کنند و از حضور آنها در رخداد چنین داستان‌هایی بسیار شک‌زده شوند.

منطق داستان‌های آچر با روحیات مردم انگلستان و داستان‌های مرتبط با عصر ویکتوریایی، بسیار هم‌خوانی و نزدیکی دارد و شاید از همین منظر است که بسیاری از مخاطبان داستان‌های جذاب جنایی و معمایی، در مواجهه با آثار او بسیار ذوق‌زده شده و پیگیر، به دنبال کشف سطر به سطر رویداد این قصه‌ها می‌شوند. از سوی دیگر مخاطبان ایرانی نیز به دلیل علاقه قابل توجهی که در سالیان اخیر به داستان‌هایی جنایی – معمایی از جمله داستان‌های نویسندگان انگلیسی چون کانون دویل و کریستی از خود نشان داده‌اند، به سادگی با این دست آثار رابطه خوبی پیدا می‌کنند.

علی فامیان در مقام مترجم این اثر، پیش از این نیز  آثاری چون «آنگاه به پایان رسیدیم» اثر جاشوا فریس و نیز «نان زنان افسونگر» و «آخرین خنیاگر» اثر اُ. هنری و مجموعه‌‌ای از داستان‌های برگزیده بنیاد اُ. هنری با عنوان «تماس» را توسط کتاب نیستان منتشر کرده است.