تهران- ایرنا- بیشک ارزش و اهمیت نمایشنامه کوتاه، وقتی در روح و روانم اوج گرفت که داور چند «جشنواره بین المللی کوتاه» شدم. آنجا مطمئن شدم نمایشنامه کوتاه آنطور که باید و شاید تعریف نشده و جایگاه درخوری میان اهل ادب، هنرمندان و هنرجویان رشته نمایش ندارد.
در زمانه سرعت و اینترنت داستان کوتاه شکوفا شد، بیشک این امر در عصر حاضر برای «نمایشنامه کوتاه» هم اتفاق میافتد. در رجوع به وجود و تاریخچه نمایشنامه کوتاه، به این یافته مهم رسیدم که در رسته و گروه نمایشنامه نویسان کوتاه، اولی هستم یا از اولیهایم. این را از این بابت بیان کردم که به سختی کار اشاره کنم. این که منبع و ماخذی پیش از این، درباره نمایشنامه کوتاه ایرانی نبوده و اگر بوده در دسترس و در معرض نیست تا الگویی باشد برای بنده و دیگران به هرحال دست به کار شدم.
بی پروا میگویم بارها و بارها شاهد اجرای نمایشنامه سنگین و ثقیل توسط دانشجویان و هنرجویان سالهای اولی بوده و هستم. بعد از اجرای آثار، خواهش میکنند تا نظرم را راجع به اجرا بگویم. من نیز واقعیت را بیان میکردم که متوجه لایه های پنهان متن نشده اند و متن فراتر از اجراست. میپرسیدم: چرا نمایشنامه بلند؟… در جواب سوالشان که «متن کوتاه سراغ دارید؟» بی جواب میماندم.
نمایش هفت کوتوله و تمساح (نیستان، ۱۴۰۰) شامل هفت نمایشنامه کوتاه و یک نمایشنامه بلندست. وجود یک نمایشنامه بلند امری کاملا عمدی و ضروری بود تا دانشجویان و علاقه مندان با قیاس، به تفاوت نمایشنامه کوتاه و بلند پی ببرند.
هر کدام از این نمایشنامه ها به هنرمندانی تقدیم شده است که در دوران سخت کرونا به رحمت خدا رفته اند. «هفت کوتوله و تمساح» شامل موضوعات سیاسی، اجتماعی، دینی، انتقادی و غیره است. طمع که بلاشک بی تاثیر از فضای موجود و اتفاقاتی که بر روزگار ما در این چند دهه رفته و می رود، نیست.
تمساح سومین اثر از سه گانه من در نقد شرایط موجود است. بعد از فیشآباد (اجراشده سال ۱۳۹۶) و مزا مزا (نیستان، ۱۳۹۷)، هیچ کدام از هشت نمایشنامه هفت کوتوله و تمساح اجرای عمومی نشده و به قولی تازه از تنور بیرون آمده است.
به گزارش ایرنا، سیروس همتی (متولد۱۳۵۱) بازیگر، کارگردان، نمایشنامهنویس و طراح صحنه نامآشناست که به عنوان بازیگر نیز در سینما، تلویزیون و کارگردان و بازیگر در تئاتر نیز فعال است.
وی آثار زیادی را روی صحنه برده و مسافران (۱۳۸۳)، محال هم ممکن است (۱۳۸۴)، قربانی (۱۳۸۷) و مرز (۱۳۹۲) تنها تعداد معدودی از نمایشهایی است که آنها را کارگردانی کرده است. همچنین نمایشنامههای سهکاج (انتشارات هنر دفاع ۱۳۹۶)، فولاد هرگز زنگ نمیزند (امیرکبیر، ۱۳۹۳) نیلوفر (حوزه هنری، ۱۳۸۹) ننهکاراته (نیستان، ۱۳۹۹) مزا مزا (۱۳۹۹، نیستان) از دیگر آثار وی در زمینه نمایشنامهنویسی است.
منبع: ایرنا